Curablog #2

Curablog #2
Dag 2 Curacao. Om precies te zijn werd ik om 09:37 wakker. Bijzonder fit keek ik naar de tijd en kon niet geloven dat ik me na 5 uur slapen weer zo fit kon voelen. No time to waste zullen we maar zeggen. Op naar de supermarkt om wat inkopen te doen. Eenmaal buiten startte de auto niet meer. Boyke had de radio aan laten staan, erg slim natuurlijk. Balend lieten we de auto staan om vervolgens een wandeltocht van 30 minuten naar huis te maken.

Een tijdje later dan gepland kwamen we aan bij een mooie strandtent genaamd Cabana. Nadat we ons hadden neergeploft op twee strandbedden kreeg ik een intens genietmomentje. In januari met een biertje in de zon op het strand, je kan het je niet beter wensen. Wat zeg ik? Het kan nog beter kerel! 17:00 uur, 100 meter verder, happy hour @ mambo beach! 2 baco’s voor 10 gulden (4 euro). Tijd om het op een zuipen te zetten. Om zes uur is in de naastgelegen strandtent wet & wild de volgende happy hour te beleven tot 19:00. Nadat we 50 blikken bier hadden ingeslagen wisten we zeker dat deze avond niet meer stuk kon gaan. Het besef dat dit geen vakantie is maar de normale gang van zaken tijdens de komende 7 maanden hier is er nog steeds niet, terwijl ik volop geniet van de gezelligheid en de zonsondergang op het strand. Wat een feest, wat een feest!


Eenmaal bijgekomen de dag erna had ik gelukkig geen last van een kater. Alweer lopend gingen Boy en ik naar een andere supermarkt. De auto stond immers nog steeds knocked out een stuk verderop. Een slapende antiliaan op een parkeerplaats was zo vriendelijk om voor 10 gulden naar de auto toe te rijden en hem weer aan de praat te krijgen met zijn startkabels. “Is toch een uurloon voor hem” vertelde Boy. Chill, we hebben weer een auto. Helaas was het van korte duur gezien het arme beestje weer behandeld werd als een slaaf die zijn bestaan niet waardig was. Resultaat: een platte band omdat we met 100 km/u over een diepe kuil reden. De wegen hier zijn soms echt bagger, maar dat hoort nou eenmaal bij de sferen van het eiland. Geen moment had ik spijt van de 10 bestede gulden om deze auto weer tot leven te brengen. Ik heb zelden zulke lachkiks gehad om een auto die zo hard afgeslacht werd (sorry pap als je dit niet kan waarderen maar jij bent ook jong geweest!) Uiteindelijk hebben we de auto ergens neergezet om hem door zijn oude baasje te laten ophalen. We waren echt klaar met dat ‘ding’.

Al eerder hebben Boy en ik gepraat om een appartement voor ons tweeën te nemen. Een studentenhuis is leuk, maar een appartement met privé voor twee prefereren we toch wel. Een eerdere bewoner van ons huidige studentenhuis had ons getipt om te gaan kijken naar een appartementencomplex dat dichtbij gelegen is. Nog dezelfde dag dat we contact opnamen waren we gaan kijken. Vanaf het eerste moment waren we verkocht en vanaf 1 maart zullen we de trotse bewoners zijn van een heerlijk 2-kamers appartement met jacuzzi en een mooi terras inclusief bbq! Fotos zie je hier: http://www.cvmbv.com/verhuur/salinja-view-apartments/.

Genietend van de gedachte daar te wonen over een maand, besloten we deze avond rustig thuis te blijven. De dag erna hebben we immers een hoop zaken te regelen. We gaan langs Tempo Team voor Boy aan het werk te krijgen, gaan langs een autoverhuurbedrijf in Otrabanda omdat er voor maar 700 gulden splinternieuwe auto’s te huren zijn, bezoeken Willemstad voor het kopen van een Curacao’s telefoonnummer, zullen langs de huidige woningbouwvereniging moeten gaan om ons huurtcontract per 1 maart te ontbinden, etc. Genoeg te doen dus in mijn 'vrije' weekje! Ook worden we gewoon te oud om dagelijks tot het uiterste te gaan qua feesten. Ja mensen, dit menen we! :)

Ayo, dushi Curaçao bevalt goed en zal als alles naar plan verloopt alleen maar beter worden!